- maleficium
- mălĕfĭcĭum, ĭi, n. [maleficus], an evil deed, misdeed, wickedness, offence, crime.I.Lit.A.In gen. (class.):B.
ne conscii sint ipsi malefici suis,
Plaut. Rud. 4, 7, 21:conscientia maleficiorum,
Cic. Phil. 5, 6, 15:committere, admittere,
to commit, id. Rosc. Am. 22, 62:exsilio multare,
id. Caecin. 34, 100:supplicia pro maleficiis metuere,
id. Rosc. Am. 3, 8.—In partic. (mostly post-Aug.).1.Fraud, deception, adulteration:2.me maleficio vinceres?
Plaut. Truc. 2, 6, 20 Speng.; Quint. 7, 4, 36; Plin. 12, 25, 54, § 120.—Enchantment, sorcery, Tac. A. 2, 69 Orell. N. cr.; App. M. 9, p. 230, 24; 231, 28; cf.II.magica,
id. Mag. p. 278, 21; Schol. Juv. 6, 595.—Transf., mischief, hurt, harm, injury, wrong inflicted (acc. to maleficus, II.):pro maleficio beneficium reddere,
Ter. Phorm. 2, 2, 22:ab injuria et maleficio se prohibere,
Caes. B. G. 2, 28:sine ullo maleficio,
id. ib. 1, 7; id. B. C. 2, 20:novis corrumperent maleficiis,
Liv. 7, 20:maleficii occasione omissa,
id. 9, 12 al. —Hence, transf. (abstr. pro concr.), a noxious insect, vermin:ita non nasci maleficia,
Plin. 18, 30, 73, § 308; 8, 59, 84, § 229; 20, 13, 51, § 133.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.